Ο καλός και ο κακός μας εαυτός

Αν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν μας, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια θα διαπιστώσουμε ότι είτε άθελα μας είτε εσκεμμένα έχουμε πληγώσει άτομα, άλλα σε μικρότερο βαθμό και άλλα σε μεγαλύτερο. Δεν είναι λίγες οι φορές που το έχουμε μετανιώσει πικρά και έχουμε ευχηθεί να γυρνούσε ο χρόνος πίσω για να διορθώναμε την εκάστοτε συμπεριφορά μας. Και αυτό γιατί πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε τις συνέπειες των σφαλμάτων μας να επηρεάσουν ανεπανόρθωτα το παρόν και το μέλλον μας, ή γιατί θεωρούμε ότι ένα "συγνώμη" δεν αναιρεί την πράξη μας και δεν είναι ικανό να απαλύνει τον πόνο που προκαλέσαμε στα άτομα γύρω μας. Σκεπτόμενοι όλα αυτά οδηγούμαστε σε αδιέδοξο και μερικές φορές προβαίνουμε σε ανούσιες πράξεις που δεν κάνουν τίποτα άλλο απ' το να δυσχεραίνουν την ήδη κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι ο καθένας από εμάς έχει δύο πλευρές του εαυτού του, την φιλεύσπλαχνη, αγνή και πρόθυμη να βοηθήσει και να νοιαστεί για τους πάντες, και την εγωιστική, καχύποπτη και πολλές φορές εκμεταλλεύσιμη προς τους ανθρώπους γύρω του. Ανάλογα με τις εμπειρίες ζωής και τις καταστάσεις με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπο το κάθε άτομο, υπερτερεί η μία του πλευρά, αυτή τα χαρακτηριστικά της οποίας θεωρεί ότι θα τον βοηθήσουν να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει αυτός. Η συμπεριφορά μας είναι διαφορετική απέναντι σε κάθε άτομο, και αυτό οφείλεται στο ότι καθένας μας εκπέμπει διαφορετικά συναισθήματα. Αν λοιπόν βλέπουμε ότι κάποιο άτομο ωθεί συνεχώς τα αρνητικά μας χαρακτηριστικά να βγαίνουν στην επιφάνεια, θα πρέπει να καταλογίσουμε και στον ίδιο μερίδιο ευθύνης για την συμπεριφορά μας. Χωρίς δράση δεν υπάρχει αντίδραση. Αν δεν νοιώθουμε ότι απειλούμαστε από αυτόν, δεν θα αμυνθούμε. Επομένως οι τύψεις που έχουμε για τα πεπραγμένα μας πρέπει να μετριαστούν και να μην διστάσουμε να εκφράσουμε την λύπη και το πόσο μετανιώσαμε στα άτομα που έχουμε βλάψει, αφού κάτι τέτοιο όχι μόνο θα μας "ανακουφίσει" αλλά θα δώσει την ευκαιρία στα άτομα αυτά να καταλάβουν ότι δεν ήταν σκοπός μας να τους πληγώσουμε, αλλά να προστατευτούμε οι ίδιοι.

"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες"

Χρησιμοποιώντας αυτήν την φράση σε κάποια του επιστολή έμεινε στην ιστορία ο Βολτέρος, ένας από τους μεγαλύτερους διαφωτιστές. 'Αραγε, πόσο ανώτερο μπορεί να ήταν το πνεύμα αυτού του ανθρώπου, συγκρινόμενο όχι απλώς με τους σύγχρονούς του, αλλά και με τους σημερινούς "παλαίμαχους" της ελευθερίας έκφρασης του λόγου; Ας πάρουμε για παράδειγμα μια φιλική συζήτηση πολιτικού περιεχομένου. Όσοι έχουν εμπλακεί ή έστω παρακολουθήσει μια, θα έχουν διαπιστώσει ότι ο κάθε συνομιλητής παραμένει αδιάλλακτος στη θέση του, χωρίς να αφήνει στους οπαδούς πεποιθήσεων διαφορετικών των δικών του να παραθέσουν τις απόψεις τους ώστε να προβληματιστεί ο ίδιος και να σκεφτεί αν πραγματικά οι μέχρι τώρα αντιλήψεις του είναι ορθές ή λανθασμένες. Ακούγοντας όλες τις πλευρές ενός θέματος, διατυπωμένες με απόλυτη σαφήνεια και ειλικρίνεια, επιτυγχάνεται ένας υγιής και ουσιώδης διάλογος, του οποίου ο σκοπός δεν είναι άλλος από την αναζήτηση της αλήθειας. Μήπως όμως δεν είναι αυτή η πρόθεση όλων των ομιλητών; Μήπως κάποιοι διάλογοι εξυπηρετούν άλλου είδους ανάγκες, όπως την μονόπλευρη παρουσίαση ενός θέματος, αποσκοπώντας στην απόκρυψη της άλλης πτυχής των πραγμάτων;

'Οταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά...

Πόσες φορές δεν ξοδεύουμε ώρες από τον πολύτιμο χρόνο μας σχεδιάζοντας μια γιορτή, διακοπές, ή και σοβαρότερα θέματα όπως την επαγγελματική μας κατάρτιση, και τελικά τα πράγματα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά από το σχέδιο; Με λίγα λόγια, λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο. Είναι οι γνωστοί σε όλους μας αστάθμητοι παράγοντες, οι οποίοι άλλοτε ευνοούν και άλλοτε κατακερματίζουν μια κατάσταση. Συχνά σκεφτόμαστε "γιατί σε μένα;" και αισθανόμαστε γελοίοι και ονειροπαρμένοι για την ιδανική κατάσταση που είχαμε σχηματίσει στο μυαλό μας και ευελπιστούσαμε να υλοποιήσουμε. Όμως δεν πρέπει να απογοητευτούμε με την πρώτη δυσκολία που θα μας τύχει, και ακόμη και αν μας αλλάξει κατεύθυνση στα σχέδια, θα πρέπει με ανοιχτό μυαλό να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση με τα υπάρχοντα δεδομένα. Δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω και να σταματήσουμε να προγραμματίζουμε το μέλλον μας, γιατί μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να προβλέψουμε και να οργανώσουμε τα πάντα στην εντέλεια, αλλά μπορούμε να κρατήσουμε τα πράγματα υπό έλεγχο και να τα διαχειριστούμε καλύτερα. Εν τέλει, κανένας τυχοδιώχτης δεν κατάφερε ποτέ περισσότερα από κάποιον που ζυγιάζει τα πράγματα και μελετάει τις κινήσεις του και τα αποτελέσματα που αυτές θα αποφέρουν.

Δικαιώματα και Υποχρεώσεις

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τον έχω συνδέσει με ένα σωρό "πρέπει" που ήμουν αναγκασμένη να ακολουθώ και να φέρνω εις πέρας ώστε να μην απογοητεύσω κανέναν... Όλοι φροντίζουν να μας ενημερώνουν για τις υποχρεώσεις μας, κανείς όμως δεν αναλαμβάνει να μας παραθέσει τα δικαιώματα μας. Πρέπει λοιπόν εμείς οι ίδιοι να τα αναζητήσουμε, και όταν μάθουμε ποια είναι αυτά θα μπορέσουμε να οργανώσουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των δύο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε και να τα έχουμε καλά με τη συνείδησή μας αλλά και να αφιερώνουμε χρόνο κάνοντας πράγματα για τον εαυτό μας. Με το να ικανοποιούμε τις προσωπικές μας επιθυμίες, που δεν σχετίζονται με κάποια υποχρέωση, απλώς μας χαροποιούν και μας διασκεδάζουν "γεμίζουν οι μπαταριές μας" και αποκτάμε μεγαλύτερη θέληση και ζωντάνια για καθετί που κάνουμε. Συνεπώς γινόμαστε καλύτεροι σε κάθε τομέα της ζωής μας...

Εμπιστοσύνη και προδοσία

Πόσες φορές δεν έχουμε εμπιστευτεί άτομα, και το έχουμε μετανιώσει; Είναι ένα συναίσθημα που το έχουμε νιώσει όλοι μας, άλλοι λίγες και άλλοι περισσότερες φορές και σίγουρα επηρεάζει την μετέπειτα διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν μας πληγώνει τόσο η απροσδόκητη προδοσία των υπεράνω πάσι υποψία φίλων μας, αλλά η συνεχής σκέψη από πλευράς μας του συμβάντος. Συνειδητοποιώντας πόσο κακό κάνουμε στον εαυτό μας με το να μην τον αφήνουμε να προχωρήσει παρά κάτω εμπιστεύονταν άλλα άτομα, τον βάζουμε σε κινδύνους όπως την αντικοινωνικότητά ή την απομόνωση. Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά γύρω μας θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν πολλά άτομα που μας στηρίζουν και μας αγαπούν ανιδιοτελώς. Αυτά τα άτομα είναι τα πλέον καταλληλότερα να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτές των αναπάντεχων απογοητεύσεων από άτομα εμπιστοσύνης. Δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε τα πάντα, θεωρώντας ότι το κακό που μας προκάλεσαν κάποιοι, υπάρχει πιθανότητα να μας το προκαλέσουν όλοι όσοι μας περιβάλλουν. 'Απλως προχωράμε παρακάτω, όντας σοφότεροι και έχοντας ακόμα μια εμπειρία ζωής.