Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Το όνομα μου είναι Νικολέττα και κατάγομαι απο την Ελλάδα. Τρέφω κοινωνικές ανυσηχίες για ποικίλα θέματα. Στο ιστολόγιο μου θύγω προβληματισμούς που δεσπόζουν στην κοινωνίας μας και παραθέτω την άποψή μου απο την δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων. Θα χαιρόμουν πολύ αν σχολιάζατε κι εσείς ως αναγνώστες τη θέση μου ωστέ να σχηματίσουμε έναν διάλογο με πληθώρα απόψεων.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

"Και τι θα πει ο κόσμος;"

Αυτή η φράση φαντάζει στο μυαλό μας ως ακόμη μια απαρχαιωμένη αντίληψη που δεν έχει καμία ισχύ στην εξευγενισμένη κοινωνίας μας. Όλοι υποστηρίζουν με ζήλο το δικαίωμα του καθενός να πράττει αυτοβούλως, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τα λεγόμενα, και πιθανότατα τα κακόβουλα σχόλια του περίγυρού του. Επομένως, αφού δρούμε σκεπτόμενοι ότι εφόσον θεωρούμε οι ίδιοι κάτι σωστό το επιχειρούμε ανεξάρτητα απ΄τη γνώμη τρίτων, γιατί μοχθούμε όλοι για ένα like στο facebook; Γιατί εξαπτώμαστε από την δημοσίευση μιας φωτογραφίας στην οποία δεν απεικονίζεται το "καλό" μας προφίλ; Μήπως τελικά ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το "φαίνεσθαι", χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε; Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις απλές, καθημερινές μας κινήσεις, έκπληκτοι θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζυγιάζουμε τα πάντα γύρω μας βάση των λεγομένων του κόσμου. Είναι πιθανότερο να επιλέξουμε να παρακολουθήσουμε μια ταινία με καλές κριτικές, από μια με λιγότερο καλά σχόλια. Σαφώς και θα ασχοληθούμε με ένα τραγούδι του οποίου οι προβολές αυξάνονται πυρετωδώς, όμως δεν θα μπούμε καν στον κόπο να ακούσουμε ένα κομμάτι που ο αριθμός των προβολών του έχει μείνει στάσιμος για μεγάλο χρονικό διάστημα.  Με άλλα λόγια, σχηματίζουμε άποψη πάνω σε ένα θέμα με βάση την άποψη των πολλών πάνω σε αυτό το θέμα. Μάλλον ή γνώμη του κόσμου επιρρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο νομίζουμε την καθημερινότητα μας.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Αίσθημα ενοχής

Κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως αντιμετωπίζει προβλήματα που φαντάζουν στα δικά του μάτια υψίστης σημασίας, τα οποία συχνά τείνουν να αυξάνονται ασφυκτικά, δίνοντας του την εντύπωση ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ένα ποσοστό ατόμων θεωρεί ότι η εκάστοτε αντίξοη κατάσταση την οποία βιώνουν έχει προκληθεί αποκλειστικά από εξωγενείς παράγοντες, ενώ οι ίδιοι δεν φέρουν κανένα απολύτως μερίδιο ευθύνης. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι προσωπικές τους εσφαλμένες επιλογές ή ανούσιες πράξεις τους που έχουν προηγηθεί αποτελούν την "εστία του κακού", τον παράγοντα δηλαδή που οδήγησε σε αυτό το ολέθριο αποτέλεσμα, το οποίο καλούνται να αντιμετωπίσουν. Στην πραγματικότητα και οι δύο απόψεις είναι λανθασμένες. Η δημιουργία μιας δυσμενούς κατάστασης είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων, κάποιοι από τους οποίους προέρχονται από εμάς τους ίδιους και κάποιοι από το περιβάλλον μας. Σαφώς και αποτελεί αρετή για το άτομο να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα λάθη του και εν συνεχεία να πράττει αναλόγως. Όμως η πεποίθηση ότι ευθύνεται ολοκληρωτικά για την εμφάνιση ενός προβλήματος κάθε άλλο παρά ευεργετική μπορεί να είναι, αφού του προκαλεί αναρίθμητες ενοχές και κατακρημνίζει την αυτοεκτίμηση του. Είναι πιθανό όντως να αποδίδεται το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών στον εαυτό μας, αλλά σίγουρα όχι όλο. Ας εμβαθύνουμε λοιπόν τη σκέψη μας ώστε να δούμε κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και εν συνεχεία να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από κατηγορίες που αδίκως του έχουμε οι ίδιοι αποδώσει.