Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Το όνομα μου είναι Νικολέττα και κατάγομαι απο την Ελλάδα. Τρέφω κοινωνικές ανυσηχίες για ποικίλα θέματα. Στο ιστολόγιο μου θύγω προβληματισμούς που δεσπόζουν στην κοινωνίας μας και παραθέτω την άποψή μου απο την δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων. Θα χαιρόμουν πολύ αν σχολιάζατε κι εσείς ως αναγνώστες τη θέση μου ωστέ να σχηματίσουμε έναν διάλογο με πληθώρα απόψεων.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

"Και τι θα πει ο κόσμος;"

Αυτή η φράση φαντάζει στο μυαλό μας ως ακόμη μια απαρχαιωμένη αντίληψη που δεν έχει καμία ισχύ στην εξευγενισμένη κοινωνίας μας. Όλοι υποστηρίζουν με ζήλο το δικαίωμα του καθενός να πράττει αυτοβούλως, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τα λεγόμενα, και πιθανότατα τα κακόβουλα σχόλια του περίγυρού του. Επομένως, αφού δρούμε σκεπτόμενοι ότι εφόσον θεωρούμε οι ίδιοι κάτι σωστό το επιχειρούμε ανεξάρτητα απ΄τη γνώμη τρίτων, γιατί μοχθούμε όλοι για ένα like στο facebook; Γιατί εξαπτώμαστε από την δημοσίευση μιας φωτογραφίας στην οποία δεν απεικονίζεται το "καλό" μας προφίλ; Μήπως τελικά ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το "φαίνεσθαι", χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε; Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις απλές, καθημερινές μας κινήσεις, έκπληκτοι θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζυγιάζουμε τα πάντα γύρω μας βάση των λεγομένων του κόσμου. Είναι πιθανότερο να επιλέξουμε να παρακολουθήσουμε μια ταινία με καλές κριτικές, από μια με λιγότερο καλά σχόλια. Σαφώς και θα ασχοληθούμε με ένα τραγούδι του οποίου οι προβολές αυξάνονται πυρετωδώς, όμως δεν θα μπούμε καν στον κόπο να ακούσουμε ένα κομμάτι που ο αριθμός των προβολών του έχει μείνει στάσιμος για μεγάλο χρονικό διάστημα.  Με άλλα λόγια, σχηματίζουμε άποψη πάνω σε ένα θέμα με βάση την άποψη των πολλών πάνω σε αυτό το θέμα. Μάλλον ή γνώμη του κόσμου επιρρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο νομίζουμε την καθημερινότητα μας.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Αίσθημα ενοχής

Κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως αντιμετωπίζει προβλήματα που φαντάζουν στα δικά του μάτια υψίστης σημασίας, τα οποία συχνά τείνουν να αυξάνονται ασφυκτικά, δίνοντας του την εντύπωση ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ένα ποσοστό ατόμων θεωρεί ότι η εκάστοτε αντίξοη κατάσταση την οποία βιώνουν έχει προκληθεί αποκλειστικά από εξωγενείς παράγοντες, ενώ οι ίδιοι δεν φέρουν κανένα απολύτως μερίδιο ευθύνης. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι προσωπικές τους εσφαλμένες επιλογές ή ανούσιες πράξεις τους που έχουν προηγηθεί αποτελούν την "εστία του κακού", τον παράγοντα δηλαδή που οδήγησε σε αυτό το ολέθριο αποτέλεσμα, το οποίο καλούνται να αντιμετωπίσουν. Στην πραγματικότητα και οι δύο απόψεις είναι λανθασμένες. Η δημιουργία μιας δυσμενούς κατάστασης είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων, κάποιοι από τους οποίους προέρχονται από εμάς τους ίδιους και κάποιοι από το περιβάλλον μας. Σαφώς και αποτελεί αρετή για το άτομο να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα λάθη του και εν συνεχεία να πράττει αναλόγως. Όμως η πεποίθηση ότι ευθύνεται ολοκληρωτικά για την εμφάνιση ενός προβλήματος κάθε άλλο παρά ευεργετική μπορεί να είναι, αφού του προκαλεί αναρίθμητες ενοχές και κατακρημνίζει την αυτοεκτίμηση του. Είναι πιθανό όντως να αποδίδεται το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών στον εαυτό μας, αλλά σίγουρα όχι όλο. Ας εμβαθύνουμε λοιπόν τη σκέψη μας ώστε να δούμε κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και εν συνεχεία να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από κατηγορίες που αδίκως του έχουμε οι ίδιοι αποδώσει.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

"Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Βραζιλία, μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στο Τέξας"

Σε αυτήν την διαπίστωση κατέληξε ο μετεωρολόγος Έντουαρτ Λόρεντζ, όταν από μια ασήμαντη φαινομενικά παράλειψή του στις μετρήσεις του, ανατράπηκε ολόκληρο το αποτέλεσμα της έρευνας του. Αυτό το "λαθάκι" τον οδήγησε στην συνειδητοποίηση μιας διαχρονικής και απαράλλακτης έννοιας: Όσο ασήμαντο και αν είναι κάτι, συνυπάρχει με όλα τα υπόλοιπα γεγονότα, από τα πιο ανούσια έως αυτά που χαίρουν καίριας σημασίας, και με το πέρασμα του χρόνου παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων καθώς όλα μαζί αλληλεπιδρούν ώστε να σχηματιστεί το τελικό αποτέλεσμα. Γι αυτόν τον λόγο μάλιστα δεν είμαστε ικανοί να προβλέψουμε επ' ακριβως τι θα είχε συμβεί αν αναιρούνταν το οποιοδήποτε περιστατικό του παρελθόντος, ανέξάρτητα από το μέγεθος της σημασίας που του αποδίδουμε. Βλέποντας τα πράγματα από αυτό το μετερίζι καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα ότι μπορεί τελικά να μην είμαστε τόσο ασήμαντοι όσο νομίζαμε. Η κλασική ατάκα κάθε αργόσχολου και απρόθυμου ατόμου να άλλαξει στο έλαχιστο την καθημερινότητα του για το κοινό ώφελος: "Εγώ θα σώσω τον κόσμο;" δεν έχει κανένα απολύτως έρρησμα, αφού αποδεδιγμένα πλέον τα πάντα σχετίζονται και μακροπρόθεσμα βλέπουμε το γενικό αποτέλεσμα που εξάγεται απο το σύνολο. Είναι σίγουρα διαφορετική αίσθηση να γνωρίζω ότι συμβάλω κι έγω με τις τωρινές μου πράξεις στο οποιοδήποτε μελλοντικό γεγονός. Με άλλα λόγια, κάθετι που κάνει κάποιος έχει αντίκτυπο στην εξέληξη τις ποροίας των γεγονότων.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Είναι δυσκολότερο να αρχίσουμε κάτι καινούριο... ή να τελειώσουμε κάτι παλιό;

Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε. Ποιος μας εγγυάται όμως ότι και το τέλος μιας κατάστασης στη ζωή μας δεν είναι εξίσου δύσκολο και επίπονο; Είναι πολύ εύκολο και δεν απαιτεί καθόλου χρόνο, να μας "καρφωθεί" μια ιδέα στο μυαλό και να βάλουμε στόχο να την υλοποιήσουμε. Αρχικά κατακλυζόμαστε από έντονα συναισθήματα χαράς, σιγουριάς και ανυπομονησίας για την επίτευξη του εκάστοτε σκοπού μας. Καθώς όμως ο καιρός κυλά, ο ενθουσιασμός μας ξεθωριάζει. Επιπλέον, οι απρόσμενες και συνάμα αναπόφευκτες δυσκολίες που εμφανίζονται στο δρόμο μας ενισχύουν την παραμέληση του στόχου μας και την διάθεση εγκατάλειψης των προσπαθειών επίτευξης αυτού. Κάποιες φορές πάλι, επιλέγουμε συνειδητά την στασιμότητα από την προσωπική μας εξέλιξη. Διστάζουμε να ωθήσουμε τα πράγματα ώστε να δρομολογηθούν όπως αρχικά είχαμε προγραμματίσει, φοβούμενοι των επερχόμενων αποτελεσμάτων αυτής την αλλαγής. Με πιο απλά λόγια, έχουμε συνηθίσει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και επιθυμούμε να μην αλλάξει τίποτα καθώς υπάρχει πιθανότητα το αποτέλεσμα να είναι αρνητικό. Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε ικανοποιημένοι με εμάς και με αυτό που βιώνουμε και δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε για κάτι άλλο επειδή ενδέχεται να το μετανιώσουμε στην πορεία και να μην υπάρχει τρόπος να ανακτήσουμε την παλαιότερη κατάσταση μας. Η προσωπική μου άποψη επί του θέματος είναι ότι πρέπει να προσπαθούμε γι αυτό που είχαμε αποφασίσει να πετύχουμε εξ αρχής. Ακόμα και αν έχουμε χρονοτριβήσει αρκετά για να το καταφέρουμε και έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε την ζωή μας με τον στόχο μας ημιτελή, πρέπει να αφήσουμε όλα όσα είμαστε για όλα όσα μπορούμε να γίνουμε... Για όλα όσα έχουμε ονειρευτεί να γίνουμε!

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Δεν μπορείς να χτυπήσεις ένα στόχο, που δεν μπορείς να δεις...

Η σαφέστατη απεικόνιση του νοήματος της παραπάνω φράσης σε μεταφορικό επίπεδο από την εικόνα δικαιολογεί απόλυτα το πασίγνωστο αρχαίο κινέζικο ρητό "Μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις". Αγωνιζόμαστε καθημερινά προσπαθώντας να βελτιώσουμε το επίπεδο της ζωής μας σε πολλούς τομείς, χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς ζητάμε. Με άλλα λόγια, αγνοούμε τα πράγματα που είναι κατάλληλα να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας και να μας προσφέρουν ουσιαστική πληρότητα. Αντί αυτού, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις και να συλλέξουμε εμπειρίες "για το καλό μας", γιατί φημολογείται ότι μόνο έτσι θα πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας. Όταν όμως ο κάθε στόχος μας δεν είναι απολύτως συγκεκριμένος στο μυαλό μας, πως μπορούμε να γνωρίζουμε τις πράξεις στις οποίες πρέπει να προβούμε και τις προϋποθέσεις που είναι ανάγκη να πληρούμε για να τον φτάσουμε; Μόνο μετά από βαθυστόχαστη σκέψη, είτε με τον εαυτό μας, είτε με τρίτους, ανάλογα με το είδος του στόχου κάθε φορά, μπορούμε να προσδιορίσουμε τον απώτερο σκοπό μας και να βάλουμε πλώρη για την υλοποίηση του. Έχοντας ξεκαθαρίσει στο μυαλό μας αυτό που ζητάμε, τα πράγματα ξαφνικά φαντάζουν μακράν ευκολότερα και ευπρόσιτα, καθώς μπορούμε να ζυγιάσουμε την κάθε κίνησή μας και να διακρίνουμε την αξία της και τον καθοριστικό ρόλο που θα παίξει στην ικανοποίηση της εκάστοτε επιθυμία μας. Όταν γνωρίζουμε τι ακριβώς ζητάμε, μπορούμε να απευθυνθούμε στα πλέον κατάλληλα άτομα για συμβουλές, και ακόμα αποκτούμε την ικανότητα να απορρίψουμε τις κακόβουλες δήθεν βοηθητικές κινήσεις από εκείνους που σκοπό έχουν να εκμεταλλευτούν την άγνοια μας και ποσώς τους ενδιαφέρει η ουσιαστική βοήθεια προς εμάς. Εν τέλει, είναι αναμφισβήτητα σημαντικό εφόδιο η σαφής γνώση των στόχων μας, καθώς μεταξύ άλλων μας καθοδηγεί στην επίτευξη αυτών και έπειτα στην προσωπική μας ικανοποίηση.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Κοιτάς, αλλά δεν βλέπεις...

Δεν είναι λίγες οι φορές που βιώνουμε καταστάσεις δύσκολες τόσο στον προσδιορισμό τους, όσο και στην περιγραφή τους. Αφού έχει κάνει τον κύκλο του ένα γεγονός στη ζωή μας και έχουν γίνει εμφανή τα αποτελέσματά του, μπαίνουμε στην διαδικασία βαθυστόχαστης σκέψης και υπολογισμού κάθε πτυχής του γεγονότος μόνο στην περίπτωση που τα αποτελέσματα αυτά δεν ήταν τα αναμενόμενα ή τα επιθυμητά. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπουμε εξ' αρχής κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων, ώστε να έχουμε πλήρη επίγνωση του κάθε συμβάντος στη ζωή μας και να το αντιμετωπίζουμε με τον πλέον κατάλληλο τρόπο. Πολλές φορές το γεγονός παρουσιάζεται καμουφλαρισμένο, δυσχεραίνοντας την ικανότητά μας να ξεδιαλύνουμε την υπόθεση. Άλλες φορές αρνούμαστε συνειδητά να δούμε τα πράγματα ως έχουν, πιθανώς επειδή η πραγματικότητα πολλές φορές είναι σκληρή και βάναυση. Έχουμε την εντύπωση ότι με την μη αποδοχή της κατάστασης θα προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την επερχόμενη λύπη και έτσι θα μετριάσουμε τον πόνο, που είναι λογικό επακόλουθο κάθε δυσχερούς συγκυρίας. Ουσιαστικά, η επίμονη άρνηση αποδοχής της αλήθειας κάθε άλλο παρά ευεργετική μπορεί να είναι για εμάς, αφού εμποδίζει το μυαλό να σκεφτεί καθαρά και να πράξει σωστά. Η οξυδέρκεια είναι σπουδαία αρετή για έναν άνθρωπο και θα πρέπει να κάνουμε προσπάθειες για την καλλιέργεια της με σκοπό να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τα πράγματα γύρω μας και να μην προβαίνουμε σε ανούσιες πράξεις, για τις οποίες ίσως έπειτα μετανιώσουμε.

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα, αλλάζοντας τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε

Τίποτα τριγύρω μας, είτε υλικό είτε άυλο, δεν έχει μια μόνο όψη. Καθένας από εμάς έχει την δική του υποκειμενική γνώμη για τον κόσμο, καθώς και οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτόν. Η αντιμετώπιση μιας κατάστασης μπορεί να χαρακτηριστεί από άλλους αστεία, από άλλους γελοία, από άλλους σημαντική, ενώ άλλοι μπορεί να μην αντιληφθούν καν την ύπαρξή της... Η εκτίμηση της κρισιμότητας μιας κατάστασης είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο καθένας τα συμβάντα γύρω του. Αυτό αποδεικνύεται με το πλέον γνωστό πείραμα, ψυχολογικού καθαρά χαρακτήρα, όπου ένα ποτήρι γεμισμένο μέχρι την μέση, ένας αισιόδοξος άνθρωπος το χαρακτηρίζει μισο-γεμάτο, ενώ ένας απαισιόδοξος μισο-άδειο. Η ποσότητα υγρού του ποτηριού δεν μεταβάλλεται, αλλάζει όμως η οπτική γωνία με την οποία αντιλαμβάνεται ο καθένας το ίδιο περιστατικό. Ένας αισιόδοξος δεν μπορεί να αποτρέψει τις δυσχέρειες και τις αντίξοες συνθήκες στην ζωή του, μπορεί όμως να τις αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και να εξέλθει καίριος από αυτές, σε αντίθεση με κάποιον απαισιόδοξο που κινδυνεύει να χάσει σύντομα το κουράγιο του και να στιγματιστεί από κάθε δυσκολία που θα συναντήσει. Σαφώς και υπάρχουν καταστάσεις που δεν μπορείς να διακωμωδήσει ή να υποβιβάσεις την αναγκαιότητά τους με σκοπό να τις αντιμετωπίσεις ευκολότερα, σίγουρα όμως αυξάνονται οι πιθανότητες εύρεσης λύσεων για δύσκολα ζητήματα όταν κάποιος κοιτά τον κόσμο με αισιόδοξη και καλοπροαίρετη διάθεση, πάρα με την τάση να μεγιστοποιεί ακόμα και τα πιο ασήμαντα, καθημερινά ζητήματα.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Ο καλός και ο κακός μας εαυτός

Αν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν μας, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια θα διαπιστώσουμε ότι είτε άθελα μας είτε εσκεμμένα έχουμε πληγώσει άτομα, άλλα σε μικρότερο βαθμό και άλλα σε μεγαλύτερο. Δεν είναι λίγες οι φορές που το έχουμε μετανιώσει πικρά και έχουμε ευχηθεί να γυρνούσε ο χρόνος πίσω για να διορθώναμε την εκάστοτε συμπεριφορά μας. Και αυτό γιατί πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε τις συνέπειες των σφαλμάτων μας να επηρεάσουν ανεπανόρθωτα το παρόν και το μέλλον μας, ή γιατί θεωρούμε ότι ένα "συγνώμη" δεν αναιρεί την πράξη μας και δεν είναι ικανό να απαλύνει τον πόνο που προκαλέσαμε στα άτομα γύρω μας. Σκεπτόμενοι όλα αυτά οδηγούμαστε σε αδιέδοξο και μερικές φορές προβαίνουμε σε ανούσιες πράξεις που δεν κάνουν τίποτα άλλο απ' το να δυσχεραίνουν την ήδη κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι ο καθένας από εμάς έχει δύο πλευρές του εαυτού του, την φιλεύσπλαχνη, αγνή και πρόθυμη να βοηθήσει και να νοιαστεί για τους πάντες, και την εγωιστική, καχύποπτη και πολλές φορές εκμεταλλεύσιμη προς τους ανθρώπους γύρω του. Ανάλογα με τις εμπειρίες ζωής και τις καταστάσεις με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπο το κάθε άτομο, υπερτερεί η μία του πλευρά, αυτή τα χαρακτηριστικά της οποίας θεωρεί ότι θα τον βοηθήσουν να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει αυτός. Η συμπεριφορά μας είναι διαφορετική απέναντι σε κάθε άτομο, και αυτό οφείλεται στο ότι καθένας μας εκπέμπει διαφορετικά συναισθήματα. Αν λοιπόν βλέπουμε ότι κάποιο άτομο ωθεί συνεχώς τα αρνητικά μας χαρακτηριστικά να βγαίνουν στην επιφάνεια, θα πρέπει να καταλογίσουμε και στον ίδιο μερίδιο ευθύνης για την συμπεριφορά μας. Χωρίς δράση δεν υπάρχει αντίδραση. Αν δεν νοιώθουμε ότι απειλούμαστε από αυτόν, δεν θα αμυνθούμε. Επομένως οι τύψεις που έχουμε για τα πεπραγμένα μας πρέπει να μετριαστούν και να μην διστάσουμε να εκφράσουμε την λύπη και το πόσο μετανιώσαμε στα άτομα που έχουμε βλάψει, αφού κάτι τέτοιο όχι μόνο θα μας "ανακουφίσει" αλλά θα δώσει την ευκαιρία στα άτομα αυτά να καταλάβουν ότι δεν ήταν σκοπός μας να τους πληγώσουμε, αλλά να προστατευτούμε οι ίδιοι.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες"

Χρησιμοποιώντας αυτήν την φράση σε κάποια του επιστολή έμεινε στην ιστορία ο Βολτέρος, ένας από τους μεγαλύτερους διαφωτιστές. 'Αραγε, πόσο ανώτερο μπορεί να ήταν το πνεύμα αυτού του ανθρώπου, συγκρινόμενο όχι απλώς με τους σύγχρονούς του, αλλά και με τους σημερινούς "παλαίμαχους" της ελευθερίας έκφρασης του λόγου; Ας πάρουμε για παράδειγμα μια φιλική συζήτηση πολιτικού περιεχομένου. Όσοι έχουν εμπλακεί ή έστω παρακολουθήσει μια, θα έχουν διαπιστώσει ότι ο κάθε συνομιλητής παραμένει αδιάλλακτος στη θέση του, χωρίς να αφήνει στους οπαδούς πεποιθήσεων διαφορετικών των δικών του να παραθέσουν τις απόψεις τους ώστε να προβληματιστεί ο ίδιος και να σκεφτεί αν πραγματικά οι μέχρι τώρα αντιλήψεις του είναι ορθές ή λανθασμένες. Ακούγοντας όλες τις πλευρές ενός θέματος, διατυπωμένες με απόλυτη σαφήνεια και ειλικρίνεια, επιτυγχάνεται ένας υγιής και ουσιώδης διάλογος, του οποίου ο σκοπός δεν είναι άλλος από την αναζήτηση της αλήθειας. Μήπως όμως δεν είναι αυτή η πρόθεση όλων των ομιλητών; Μήπως κάποιοι διάλογοι εξυπηρετούν άλλου είδους ανάγκες, όπως την μονόπλευρη παρουσίαση ενός θέματος, αποσκοπώντας στην απόκρυψη της άλλης πτυχής των πραγμάτων;

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

'Οταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά...

Πόσες φορές δεν ξοδεύουμε ώρες από τον πολύτιμο χρόνο μας σχεδιάζοντας μια γιορτή, διακοπές, ή και σοβαρότερα θέματα όπως την επαγγελματική μας κατάρτιση, και τελικά τα πράγματα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά από το σχέδιο; Με λίγα λόγια, λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο. Είναι οι γνωστοί σε όλους μας αστάθμητοι παράγοντες, οι οποίοι άλλοτε ευνοούν και άλλοτε κατακερματίζουν μια κατάσταση. Συχνά σκεφτόμαστε "γιατί σε μένα;" και αισθανόμαστε γελοίοι και ονειροπαρμένοι για την ιδανική κατάσταση που είχαμε σχηματίσει στο μυαλό μας και ευελπιστούσαμε να υλοποιήσουμε. Όμως δεν πρέπει να απογοητευτούμε με την πρώτη δυσκολία που θα μας τύχει, και ακόμη και αν μας αλλάξει κατεύθυνση στα σχέδια, θα πρέπει με ανοιχτό μυαλό να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση με τα υπάρχοντα δεδομένα. Δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω και να σταματήσουμε να προγραμματίζουμε το μέλλον μας, γιατί μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να προβλέψουμε και να οργανώσουμε τα πάντα στην εντέλεια, αλλά μπορούμε να κρατήσουμε τα πράγματα υπό έλεγχο και να τα διαχειριστούμε καλύτερα. Εν τέλει, κανένας τυχοδιώχτης δεν κατάφερε ποτέ περισσότερα από κάποιον που ζυγιάζει τα πράγματα και μελετάει τις κινήσεις του και τα αποτελέσματα που αυτές θα αποφέρουν.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Δικαιώματα και Υποχρεώσεις

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τον έχω συνδέσει με ένα σωρό "πρέπει" που ήμουν αναγκασμένη να ακολουθώ και να φέρνω εις πέρας ώστε να μην απογοητεύσω κανέναν... Όλοι φροντίζουν να μας ενημερώνουν για τις υποχρεώσεις μας, κανείς όμως δεν αναλαμβάνει να μας παραθέσει τα δικαιώματα μας. Πρέπει λοιπόν εμείς οι ίδιοι να τα αναζητήσουμε, και όταν μάθουμε ποια είναι αυτά θα μπορέσουμε να οργανώσουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των δύο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε και να τα έχουμε καλά με τη συνείδησή μας αλλά και να αφιερώνουμε χρόνο κάνοντας πράγματα για τον εαυτό μας. Με το να ικανοποιούμε τις προσωπικές μας επιθυμίες, που δεν σχετίζονται με κάποια υποχρέωση, απλώς μας χαροποιούν και μας διασκεδάζουν "γεμίζουν οι μπαταριές μας" και αποκτάμε μεγαλύτερη θέληση και ζωντάνια για καθετί που κάνουμε. Συνεπώς γινόμαστε καλύτεροι σε κάθε τομέα της ζωής μας...

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Εμπιστοσύνη και προδοσία

Πόσες φορές δεν έχουμε εμπιστευτεί άτομα, και το έχουμε μετανιώσει; Είναι ένα συναίσθημα που το έχουμε νιώσει όλοι μας, άλλοι λίγες και άλλοι περισσότερες φορές και σίγουρα επηρεάζει την μετέπειτα διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν μας πληγώνει τόσο η απροσδόκητη προδοσία των υπεράνω πάσι υποψία φίλων μας, αλλά η συνεχής σκέψη από πλευράς μας του συμβάντος. Συνειδητοποιώντας πόσο κακό κάνουμε στον εαυτό μας με το να μην τον αφήνουμε να προχωρήσει παρά κάτω εμπιστεύονταν άλλα άτομα, τον βάζουμε σε κινδύνους όπως την αντικοινωνικότητά ή την απομόνωση. Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά γύρω μας θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν πολλά άτομα που μας στηρίζουν και μας αγαπούν ανιδιοτελώς. Αυτά τα άτομα είναι τα πλέον καταλληλότερα να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτές των αναπάντεχων απογοητεύσεων από άτομα εμπιστοσύνης. Δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε τα πάντα, θεωρώντας ότι το κακό που μας προκάλεσαν κάποιοι, υπάρχει πιθανότητα να μας το προκαλέσουν όλοι όσοι μας περιβάλλουν. 'Απλως προχωράμε παρακάτω, όντας σοφότεροι και έχοντας ακόμα μια εμπειρία ζωής.