Σε αυτήν την διαπίστωση κατέληξε ο μετεωρολόγος Έντουαρτ Λόρεντζ, όταν από μια ασήμαντη φαινομενικά παράλειψή του στις μετρήσεις του, ανατράπηκε ολόκληρο το αποτέλεσμα της έρευνας του. Αυτό το "λαθάκι" τον οδήγησε στην συνειδητοποίηση μιας διαχρονικής και απαράλλακτης έννοιας: Όσο ασήμαντο και αν είναι κάτι, συνυπάρχει με όλα τα υπόλοιπα γεγονότα, από τα πιο ανούσια έως αυτά που χαίρουν καίριας σημασίας, και με το πέρασμα του χρόνου παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων καθώς όλα μαζί αλληλεπιδρούν ώστε να σχηματιστεί το τελικό αποτέλεσμα. Γι αυτόν τον λόγο μάλιστα δεν είμαστε ικανοί να προβλέψουμε επ' ακριβως τι θα είχε συμβεί αν αναιρούνταν το οποιοδήποτε περιστατικό του παρελθόντος, ανέξάρτητα από το μέγεθος της σημασίας που του αποδίδουμε. Βλέποντας τα πράγματα από αυτό το μετερίζι καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα ότι μπορεί τελικά να μην είμαστε τόσο ασήμαντοι όσο νομίζαμε. Η κλασική ατάκα κάθε αργόσχολου και απρόθυμου ατόμου να άλλαξει στο έλαχιστο την καθημερινότητα του για το κοινό ώφελος: "Εγώ θα σώσω τον κόσμο;" δεν έχει κανένα απολύτως έρρησμα, αφού αποδεδιγμένα πλέον τα πάντα σχετίζονται και μακροπρόθεσμα βλέπουμε το γενικό αποτέλεσμα που εξάγεται απο το σύνολο. Είναι σίγουρα διαφορετική αίσθηση να γνωρίζω ότι συμβάλω κι έγω με τις τωρινές μου πράξεις στο οποιοδήποτε μελλοντικό γεγονός. Με άλλα λόγια, κάθετι που κάνει κάποιος έχει αντίκτυπο στην εξέληξη τις ποροίας των γεγονότων.
