Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Το όνομα μου είναι Νικολέττα και κατάγομαι απο την Ελλάδα. Τρέφω κοινωνικές ανυσηχίες για ποικίλα θέματα. Στο ιστολόγιο μου θύγω προβληματισμούς που δεσπόζουν στην κοινωνίας μας και παραθέτω την άποψή μου απο την δική μου οπτική γωνία των πραγμάτων. Θα χαιρόμουν πολύ αν σχολιάζατε κι εσείς ως αναγνώστες τη θέση μου ωστέ να σχηματίσουμε έναν διάλογο με πληθώρα απόψεων.

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

"Προσποίηση"... Αναγκαίο κακό;

Όλοι μας συμβουλεύουν να είμαστε ο εαυτός μας. Αφού τον γνωρίσουμε καλά και μάθουμε τα σημεία που ξεχωρίζει αλλά και τα σημεία στα οποία χωλαίνει, να μην νιώθουμε καμία ντροπή γι αυτόν και να τον υποστηρίζουμε με δυναμισμό. Να λέμε αυτό που αισθανόμαστε, και να είμαστε σε όλες μας τις συναναστροφές ειλικρινείς. Έτσι θα κατορθώσουμε να κερδίσουμε τον σεβασμό και την αγάπη των άλλων...

Ωραίες οι θεωρίες, στην πράξη όμως τα πράγματα περιπλέκονται και παίρνουν πολλές φορές τελείως διαφορετική ροπή. Πώς θα αντιδρούσες στην ζωγραφιά του πεντάχρονου παιδιού σου, η οποία απεικονίζει ένα τετράγωνο καφέ σπιτάκι στο κέντρο και έναν κίτρινο ήλιο στην πάνω αριστερή γωνία; Είναι κάτι που τόσο εσύ ο ίδιος, όσο και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είχαν στην διάθεσή τους τα απαραίτητα για να ζωγραφίσουν, έχουν κατασκευάσει. Με απάθεια, λοιπόν; Με συγκαταβατικότητα; Ή με ξέφρενο ενθουσιασμό και έκπληξη, μιμούμενος την αντίδραση των δικών σου γονέων; Μα πώς αλλιώς θα χαροποιήσεις αυτό το παιδάκι, θα το κάνεις να αισθανθεί ότι κάνει τα πρώτα αναγνωρίσιμα βήματά του στον κόσμο και θα του δώσεις ώθηση να συνεχίσει; Όποιος κι αν είναι ο σκοπός, η προσποίηση δεν παύει να 'ναι... προσποίηση.

Πώς θα αντιδρούσες στο άκουσμα της πρώτης, απλοϊκής μελωδίας κάποιου αρχάριου μουσικού; Στο τραπέζι που κάνει προς τιμήν σου κάποιος φίλος; Στα δώρα που σου προσφέρουν οι δικοί σου άνθρωποι; Αφού σου έχουν ανιστορήσει τις συνομιλίες με τρίτους για την ανταλλαγή απόψεων, την μακρόχρονη αναζήτηση για το εκάστοτε δώρο, την κουραστική περισυλλογή για να καταλήξουν στην συγκεκριμένη επιλογή και εν τέλη την γνώμη σου για το πώς σου φαίνεται; Μπορεί να είναι μακράν κατώτερο των προσδοκιών σου και της αισθητικής σου. Παρόλα αυτά εσύ καλείσαι να προσποιηθείς ευγνωμοσύνη και να πεις ψέματα ότι αδιαμφισβήτητα θα το χαρείς. Αν υποθέσουμε ότι είσαι ο ειλικρινής εαυτός σου εκείνη τη στιγμή, αυτός που επιζητούν όλοι να βλέπουν από εσένα, οι συνέπειες θα είναι μάλλον καταστροφικές. Ο δωρητής θα πληγωθεί, θα σε χαρακτηρίσει αχάριστο και πέραν του ότι δεν πρόκειται να αφιερώσει ξανά τον προσωπικό του χρόνο για να σε ευχαριστήσει, υπάρχει περίπτωση να κλονιστεί σημαντικά η μεταξύ σας σχέση και να μην επιστρέψει ποτέ στην προτεραία κατάσταση.

Καταλήγουμε ότι η προσποίηση πολλές φορές είναι όχι απλώς αναγκαία, αλλά και σωτήρια! Πρέπει να διακρίνουμε τις περιπτώσεις στις οποίες οφείλουμε να είμαστε αληθινοί, και αυτές στις οποίες λίγη δόση ψεύδους μάλλον θα μας ωφελήσει, αφού θα μας απαλλάξει από σίγουρους μπελάδες...

1 σχόλιο:

  1. Κατ' αρχάς οφείλω να σου πω, πως είμαι πολυ χαρούμενη που ξανάρχισες να γράφεις. Όσο αφορά το κείμενο ξέρεις ότι με έχεις αφήσει άναυδη! Έιναι καταπληκτικό! Και εδώ να σημειώσω ότι δεν προσποιούμαι:)
    Γίτσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή