Ο άνθρωπος δεν αλλάζει... ή μήπως όχι;

Πολλοί είναι της άποψης ότι ο άνθρωπος γεννιέται, δεν γίνεται. Πιστεύουν ότι τα χαρακτηριστικά κάποιου διαγράφονται στον χαρακτήρα του από την πρώτη στιγμή εμφάνισής του στον κόσμο και δεν μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου.

Η αλήθεια είναι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς ή σκέψης ένα άτομο, κάτι το οποίο εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς όταν κρίνει πως χωλαίνει μια πτυχή του εαυτού του και επιχειρεί να την βελτιώσει. Οι πρώτες προσπάθειες συχνά αποτυγχάνουν, δίδοντάς μας την ψευδαίσθηση πώς ό,τι και αν κάνουμε δεν θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τα γονίδια αυτά που κληρονομήσαμε και τα οποία καθορίζουν τον χαρακτήρα μας. Ο απλός κοσμάκης όμως πιστεύει σε μια ρύση που λέει ότι ο επιμένων πάντα νικά, και συνήθως ο κοσμάκης είναι σοφός. Με προσανατολισμένη προσπάθεια και αρκετή εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, οι πιθανότητες να μην πετύχουμε αυτό που έχουμε κατά νου εκμηδενίζονται!

Είναι εξίσου αδιαμφισβήτητο το γεγονός όμως πως τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του καθενός είναι αδύνατον να αλλάξουν ριζικά. Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας ωριμάζει. Διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του από τις δυσμενείς κυρίως καταστάσεις που βιώνει. Συνακόλουθα, αλλάζει και η στάση του στο κάθε συμβάν και ο τρόπος που αξιολογεί τα γεγονότα στη ζωή του. Η πείρα όμως της ζωής δεν είναι αρκετή για να μετατρέψει ένα άτομο σε κάτι τελείως διαφορετικό. Ουσιαστικά, με όσες δυσκολίες κι αν έρθει αντιμέτωπος κανείς, δεν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά καθε αυτά που συντελούν την προσωπικότητα του. Το μόνο που αλλάζει είναι η αντίδρασή του στα γεγονότα της ζωής του, διότι απλώς του έχουν αναπτυχθεί αμυντικοί μηχανισμοί ώστε να εξέρχεται καίριος από το κάθε συμβάν και να μην κατακερματίζεται όπως συμβαίνει συνήθως κατά την ευάλωτη, πρώιμη, εφηβική ηλικία.

Εξ' ολοκλήρου νέα χαρακτηριστικά όμως δεν εμφανίζονται από ένα σημείο κι έπειτα, ούτε απαλείφονται τα ήδη υπάρχοντα. Υπάρχει το ενδεχόμενο βέβαια κάποια σημεία του εαυτού μας να τα ανακαλύψουμε αργότερα, μιας και η αναζήτηση του πραγματικού "εγώ" μας δεν σταματάει πότε...